Nasze serca są „zagracone”.
A czym? Złymi wspomnieniami z przeszłości, nadmiernymi niepokojami o przyszłość, pragnieniami bez sensu, kompleksami (jestem gorszy od innych), pychą (zarozumialstwem), nierealnymi scenariuszami na życie, oczekiwaniem, że drugi człowiek, a nie Bóg zrozumie mnie w pełni.
Zanim spotkasz Boga trzeba spotkać siebie
Poznanie siebie jest konieczne po to, by móc być człowiekiem rozumiejącym siebie i innych.
A to zwiększa szansę na spotkanie się ze swoim Stwórcą w swoim sercu.
Doświadczyć obecności Boga w swoim sercu.
Bóg i człowiek są wieczni i zamieszkują w tym samym domu. Dziwne by było, aby przebywać w tym samym domu i nie rozmawiać ze sobą, a jeszcze dziwniejsze nie poznać się nawzajem. Brak troski o rozwój swojego serca skutkuje wieloma słabościami tj. lękami, obniżeniem nastroju, depresjami, brakiem szacunku dla siebie. Ponadto samopoznanie ma wielki wpływ na dobrą relację z Bogiem. A co za tym idzie na dobre wybory dokonywane w ciągu całego naszego życia.
Metoda: Porządkowanie serce. Dlaczego?
Człowiek jest istotą nieuporządkowaną: nieuporządkowaną samą w sobie (wstydzi się swej nagości), nieuporządkowaną w relacjach kobieta-mężczyzna (Adam i Ewa zamiast bronić się oskarżają się nawzajem i wstydzą się siebie), nieuporządkowaną w relacjach ze swoim Bogiem (ucieka i ukrywa się przed Nim). (Rdz 3,9-15)
Niewłaściwe pojęcie wolności
Wszystko zaczęło się w chwili, kiedy najpierw Ewa, a następnie Adam zbliżyli się do węża, przyciągnięci ideą nowej wolności i wpadli w ten sposób we władanie mocarza. Od tego dnia człowiek jest rozdarty między dwoma królestwami, a raczej on sam jest „królestwem wewnętrznie wewnętrznie podzielonym. Dwa wołania walczą w jego sercu: wołanie szatana i wołanie Boga
Musimy mieć świadomość, że o nasze serca toczy się ogromna walka
Połowa Biblii składa się ze skarg zanoszonych przez człowieka nieszczęśnika, jest jękiem, jak krzyk w Psalmie: Z głębokości wołam do Ciebie Panie. Szatan jest wcieleniem obłudy, tym, który działa po kryjomu, tym, który nie mówi, lecz podszeptuje; może dlatego właśnie Biblia ukazuje go pod postacią węża, wystarczy prześledzić, jak wślizguje się w nasze czyny i myśli, nawet te najlepsze. Usiłuje nas przekonać, że człowiek jest zdrowy, piękny, całkowicie wolny i samowystarczalny i wtedy osiąga to czego pragnął; jeszcze raz udało mu się odebrać człowieka swemu wrogowi. Najlepsza jego taktyka to ta, żeby przekonać człowieka, że on (szatan) nie istnieje.
Decydująca bitwa dokonała się w Chrystusie
W misterium paschalnym dokonało się nasze uwolnienie z więzów szatana. Dokonało się to przez chrzest. Zostaliśmy wyrwani z sideł szatańskich i jego pokus, aby przyłączyć się do Chrystusa. Decydująca bitwa dokonała się w Chrystusie, lecz wojna się jeszcze nie skończyła; wąż nieustannie zastawia pułapki. Duch nieczysty, wypędzony z naszego domu podczas Chrztu św., nieustannie stara się powrócić wraz z siedmioma innymi duchami, gorszymi niż on sam.
Rozwój człowieka
W dzisiejszej dobie, kiedy wiele czasu poświęcamy na dorabianie się w przedmioty, kupując sobie wrażenia, doznania, podróże, w których zalicza się kolejne miasta, muzea, podróże itd., czy to staje się rozwojem? Niestety, goniąc za przedmiotami i wrażeniami, czyli dorabiając się, przestajemy się rozwijać. On mnie w pewien sposób ubogaca, jednak nie przekracza moich słabości, ograniczeń. Stąd dorobek materialny nie jest rozwojem. Do rozpoczęcia naszego rozwoju potrzebny jest jeszcze jeden czynnik: świadome zaangażowanie się we własny rozwój we wszystkich obszarach tego życia: biologicznym, psychicznym, międzyludzkim i kulturowym.
Kryzys
W rozwoju istotna jest droga kryzysu. Kryzys jest procesem przemian osobowych. Po rozpoznaniu kryzysu (jego przyczyn, decyzji, postanowień) otwierają się dwie drogi:
Dalszy rozwój lub cofanie się w rozwoju, czyli agresja (tłumienie niepokoju) albo gwałtowna emocjonalna obrona dotychczas akceptowanego stylu życia czy zakwestionowania samego kryzysu. Tu potrzeba pomocy drugiego człowieka, żeby pomógł nam to zobaczyć, rozwiązać. Tylko ten, co przeszedł podobną drogę rozwoju może pomóc odczytać ją w życiu drugiego człowieka.
Planujemy
Planujemy „Słuchanie Serca” – w kontekście wydarzeń, które miały miejsce takich jak: – oddanie serc ludzi Najświętszemu Serca Pana Jezusa (11 czerwca w Bazylice NSPJ w Krakowie),
– Rok Ignacjański z okazji 500 – lecia nawrócenia serca św. Ignacego Loyoli,
– 100 rocznicy narodzin dla nieba pochwyconego serca przez Boga bł. Marii Teresy Ledóchowskiej,
– zatroskanego serca papieża Franciszka o ludzi na całym świecie i wydanego przez niego książki „Bóg mówi do serca człowieka”, i wreszcie
– projekt słucham serca, w którym wzięło udział około 500 osób – świadczy to o tym jak wielkie jest zapotrzebowanie na słuchanie serca drugiego człowieka, o które tyle walki toczy się w świecie i który chce nim zawładnąć na różne sposoby.
Jak widać wszystko dzieje się w sercu. Dlatego po wakacjach będziemy kontynuować spotkania w projekcie słucham serca.
Nie możemy gdzie indziej się poruszać jak tylko w Słowie Bożym, nie możemy gdzie indziej żyć jak w swoim sercu, nie możemy gdzie indziej szukać Boga jak w swoim sercu, nie możemy gdzie indziej rozeznawać jak w swoim sercu.
Propozycja drogi
11 września (sobota) godz. 10.00 – 15.00 – Misyjne Warsztaty Katechetyczne. Temat: “Misją jest człowiek. Inspiracje ignacjańskie w animacji misyjnej w szkole i parafii”. Poprowadzi je o. Zbigniew Szulczyk, jezuita. Miejsce: Wydział Duszpasterstwa Misyjnego Kurii Metropolitalnej w Krakowie, ul. Franciszkańska 3.
Piątkowe spotkania z duchowością klaweriańską on-line godz. 19.30. (od września)
Wtorkowe spotkania z duchowością ignacjańską on-line godz. 19.30 (od września)
Projekt „Słucham Serca” – prowadzony w szkołach na zaproszenie katechetów.
Jest to program kształtowania osobowości dla dzieci, młodzieży i dorosłych oparty na duchowości ignacjańskiej i misyjnej, które zawierają ukazane powyżej treści. Metoda i sposób przekazu są wyjściem naprzeciw obecnym zapotrzebowaniem serca wołającym o zauważenie i zainteresowanie.
Św. Ignacego cechowało niestrudzone zgłębianie prawdy o własnym życiu. Był pielgrzymem w ciągłym poszukiwaniu, do tego stopnia, że doprowadziło go to do pozostawienia wszystkiego. Stał się pielgrzymem z woli Bożej i zaczął „widzieć nowymi wszystkie rzeczy”. Ufamy, że udział w projekcie “Słucham Serca” przyniesie nam doświadczenie nowego spojrzenia na rzeczywistość, która nas otacza.
