Dobra katecheza przemienia życie
Ważne jest doświadczenie, nie wiedza; Motywuj, Odpowiadaj na pytania i potrzeby, Dostosuj się do wieku i możliwości, Nie dawaj planu, skup się na „teraz”, Zadbaj o klimat całości, Odnieś do życia codziennego – to słowa klucze, które otwierają drzwi do pedagogiki ignacjańskiej. W tej rzeczywistości zgłębialiśmy mądrość św. Ignacego – wielkiego pedagoga – w indywidualnym podejściu do osoby, którą może być rekolektant, wychowanek, uczeń. W metodzie ważne jest by mieć jasny cel, środki odpowiednio dobierane do celu, niezniewalanie się przyzwyczajeniami, szukanie większego dobra, przygotowanie i refleksja po doświadczeniu. We wprowadzeniu do modlitwy medytacji ignacjańskiej ważne jest by mieć cel ogólny, mówić „obrazem”, mieć także cel szczegółowy dostosowany do odbiorcy, treści grupować w trójki, formować przez doświadczenie, a nie wykład i nie zapominać o refleksji po doświadczeniu.
Towarzyszenie i słuchanie
To dwa filary relacji z drugą osobą. Katecheta i wychowawca towarzyszą i próbują zrozumieć wypowiedzi ucznia, wychowanka. Św. Ignacy mówi, że powinniśmy być bardziej skorzy do ocalenia wypowiedzi bliźniego, niż do jej potępienia.
Uczeń nie zmienia się przez to, że się „nasłucha wiedzy”, ale przez to co doświadczy w swoim sercu.
Misją jest człowiek
Jakie mają zastosowanie powyższe treści w promocji misji? Duchowość ignacjańska sama się obroni w różnych sytuacjach. Przykładem jest powołanie s. Priscilli Tedar Tongtanga – Hinduski, która urodziła się w rodzinie protestanckiej. Pan Bóg sam zajął się jej sercem przez natchnienie służenia Mu w zakonie. Zdumiewające jest, że w wieku 11 lat poprosiła o chrzest w Kościele katolickim. Skąd to pragnienie w sercu tak małej dziewczynki? Bóg jest w relacji z człowiekiem na swój tajemniczy sposób, z każdym inaczej rozmawia i inaczej współpracuje. Kiedy s. Priscilla miała 15 lat poprosiła rodziców o wstąpienie do Zgromadzenia zakonnego. Kolejny krok ku Bogu bardzo jeszcze młodej osoby. To ewidentne, że Pan Bóg prowadzi każdego inaczej, On się nie powtarza. To co św. Ignacy sugeruje, by w towarzyszeniu drugiej osobie (uczniowi) dozwolić Stwórcy działać bezpośrednio ze swoim stworzeniem, a stworzeniu ze swoim Stwórcą i Panem. Świadectwo życia i powołania dane przez s. Priscillę uczestnikom warsztatów potwierdza, że dobra katecheza przemienia życie – a tego doświadczyła podczas katechezy w szkole, którą prowadzili Misjonarze Salezjanie w Indiach.
Wdzięczność
Słowa podziękowania kieruję do o. Zbigniewa Szulczyka, jezuity za „pogłębiarkę warsztatową” duchowości i pedagogiki ignacjańskiej ze wskazaniem w jaki sposób można je stosować w codziennej pracy z dziećmi i młodzieżą oraz w jaki sposób można z nich skorzystać w promocji misji.
Bożena Najbar, Kraków, 11 września 2021