W projekcie “Słucham Serca”

Trwają spotkania w projekcie “Słucham Serca”. Uczniowie dzielą się swoimi przemyśleniami na podstawie usłyszanych wiadomości. Ich doświadczenia świadczą o pogłębionej relacji z Bogiem, która była celem naszych spotkań. Życzymy wszystkim uczestnikom dalszych owocnych spotkań z Panem Bogiem.

Poczułem szczęście

Na pytanie co myślimy, jak usłyszymy słowo Bóg i jakie cechy pasują do Niego – ja napisałem miłość i jak napisałem miłość to poczułem ciepło, poczułem szczęście, że Bóg mnie stworzył. I jak zobaczyłem, że cechy mojej mamy są podobne do cech Pana Boga, to zrozumiałem, jak Bóg jest dla mnie ważny i postanowiłem mniej grzeszyć.

    Damian kl. 5

Przekonałem się o istnieniu Boga

Dzięki uczestnictwu w zajęciach z siostrą Bożeną nauczyłem się wielu nowych rzeczy na temat Boga. Na podstawie tych nauk zrozumiałem jak ważne jest w życiu miłość, szczerość, wiara i zaufanie. Dzięki zdobytej wiedzy mogę obronić własne przekonania przed atakami innych ludzi. Dowiedziałem się, jak ważne jest, abym starał się cały czas pogłębiać swoją wiedzę na temat Boga. Nauczyłem się, że należy wierze odróżniać rzeczy istotne od tych mniej istotnych lub zupełnie nieważnych. Lekcje te wywarły pewien wpływ na zmianę moich poglądów i spojrzenia na świat. Pomogły mi rozwiązać i wzbogacić wiedzę. Uświadomiły mi istnienie i wagę niektórych spraw, na które wcześniej nie zwracałem uwagi. Zdobyta wiedza utrwaliła mnie w przekonaniu o istnieniu Boga i Jezusa Chrystusa. Myślę, że uczestnictwo w tych lekcjach wzbogaciło mnie duchowo i pomogło mi ukierunkować swój światopogląd. Wiem już, że Bóg chce dla mnie jak najlepiej i że zawsze mogę na niego liczyć. Każde cierpienie czy radość staram się przeżywać z Nim i zawsze próbuję odnaleźć coś dobrego w tym, co mnie spotka.

Kamil

Podczas lekcji nauczyłem się wielu rzeczy, takich jak:
– Nauczyłem się jak śpiewa się “Dziękuję Ci Jezu” w Indach w j. manipur
– Dowiedziałem się, że wykluczeni w Indach to Ci, którzy nie są uwzględniani nawet na najniższym poziomie kastowym. Są oni dosłownie wykluczeni z społeczeństwa. Codziennie wykonują oni pracę nieczystą, czyli jak wywożenie śmieci, czyszczenie latryn oraz wyprawianie skór.
– Zobaczyłem jak inni ludzie żyją w Indach. Dzieci często jedzą to, co ludzie im zostawili na grobach, a niektórzy nawet chcą być nikim. W niektórych rejonach Indii ludzie żyją w głodzie i skrajnej nędzy co jest straszne wyobrażając sobie, że na świecie wyrzuca się jedzenie, ponieważ np. ktoś go ma za dużo. – Zauważyłem, że w Indiach Dalici – chrześcijanie nie są traktowani na równi z Dalitami wyznającymi różne religie. Odmawia się im dostępu do edukacji oraz pomocy ekonomicznej i społecznej co jest bardzo smutne.

Olaf kl. 7

Podczas lekcji z siostrami, jedna mnie bardziej zaciekawiła, była to lekcja o sposobach postrzegania Boga, najbardziej zapadły mi w pamięć dwie rzeczy. A mianowicie: pierwsza to, że to jak postrzegamy rodziców ma znaczenie w tym, jak postrzegamy Boga, to jak Go widzimy. A druga to, że inaczej na Niego patrzymy i inne emocje się w nas rodzą, gdy nie udaje nam się coś, lub ktoś bliski odchodzi, a inaczej, gdy idzie wszystko super. Uczyliśmy się też o emocjach, jak je rozpoznawać i kontrolować. O tym, że to normalne, że czasem jesteśmy źli na Boga, ponieważ nam nie pomógł. Podsumowując, często postrzegamy większość rzeczy, jak rodziców lub to co nam mówili, więc należy po prostu posłuchać serca. Na pewno zapamiętam te lekcję na dłużej.

Julia kl. 7

Najbardziej podobały mi się lekcje z siostrami o Peru. Na przykład jak pokazywała życie ludzi w tym państwie i jak im pomagali. Pamiętam, że siostra uczyła ich szyć. Uważam, że dzięki temu mieszkańcy nauczyli się nowej rzeczy i teraz będą mogli robić ubrania i je sprzedawać dzięki czemu dostaną pieniądze. Również zaciekawiły mnie domy, w których mieszkają, ponieważ były zrobione z desek i były na wodzie. Były też na wyższej podstawie, dlatego, że woda się czasami podnosi i wlewa im się do domu. Zaciekawiła mnie historia siostry Tedar, która urodziła się w protestanckiej rodzinie i chciała bardzo otrzymać chrzest, ale jej rodzice nie pozwalali na to. Dopiero z pomocą dziadka udało się przekonać jej tatę na chrzest. Podsumowując uważam, że bardzo przydały nam się takie lekcje, bo dzięki nim dowiedzieliśmy się nowych rzeczy.

Weronika kl.7

Przejście: Uświadomić sobie miłość z jaką Bóg na mnie patrzy.

1. Prośba: Duchu Święty – Proszę Cię abyś dobrze rozeznał moje postępowanie, nikt nie jest idealny – każdy popełnia jakieś błędy. Proszę o znak, który dostrzegę, jak naprawić to co popełniłem w ciągu dnia urażając mi najbliższą osobę w moim życiu.

2.Wdzięczność – Dziękuję Ci Boże za dary, które dziś od Ciebie dostałem od samego rana pomogłeś mi w napisaniu dzisiaj sprawdzianu, ostrzegłeś mnie przed robieniem zła, a szczególnie dziękuję Ci za życie, które mi dałeś i za wspaniałych rodziców.

3.Przegląd uczuć, jakie rodzą się w związku z przeżytymi wydarzeniami –   Dziękuję Ci Boże za to, że dzisiaj Pani z języka francuskiego doceniła moje starania, czułem się zachwycony byłem pełen radości i czułem dumę. Ale nie zawsze było kolorowo nie umiałem sobie poradzić z zadaniem i czułem złość. Dzisiaj także na lekcji historii Pani nas nie pochwaliła, ale nie miała tak naprawdę za co, czułem wstyd, że się nie przygotowałem.

4. Przebaczenie – Proszę o nadzieję, która napełni moje życie kolorami, że będzie coraz lepiej. Napełnij Boże moje życie miłością i radością.
5. Spojrzenie w przyszłość – Myślę o kolejnym dniu i stając przed Bogiem czuję nadzieję, bo wiem, że Bóg czuwa nade mną i moimi bliskimi. Wiem, że następny dzień będzie inny od poprzednich, dlatego planuję go przeżyć jak każdy poprzedni z Bożą miłością.

Przejście: Modlitwa Ojcze nasz

Kamil kl. 6

Chciałabym w moim świadectwie pokazać jak szybko i łatwo zmieniło się moje podejście do swojej wiary, rodziny, gdzie mieszkam i kim tak naprawdę dziś jestem. Podczas pięciu spotkań z Siostrą Bożeną. Na jednym ze spotkań mogłam posłuchać i zobaczyć na fotografiach jak ludzie w Peru pomimo małej ilości pieniędzy uczą się w szkołach, jak pracują, gdzie i w jakich warunkach mieszkają, po prostu jak żyją. To spotkanie pozwoliło mi otworzyć oczy i zobaczyć, że nie każdy na świecie żyje w ten sam sposób jak ja czy moi koledzy i koleżanki. Powinniśmy dziękować Bogu za to gdzie mieszkamy i modlić się żeby tak zostało, ale też modlić się za takich ludzi jak obywatele Peru i innych krajów. Kolejne spotkanie opierało się na historii Siostry Tedar Priscilla Maring.

Potem była mowa o ,,Kwadransie Szczerości’’, który pozwolił mi spojrzeć w prawdzie w oczy i zrozumieć czym jest szczerość i jakie uczucia mnie dziś otaczają. Kolejne spotkanie opierało się na tym, aby wypisać cechy i uczucia, które kojarzą się i odczuwam je myśląc o Bogu, o swoim tacie i mamie. To pozwoliło mi zobaczyć, że moi rodzice mają bardzo podobne cechy do Boga i uczucia są takie same. Tak, jak widzimy naszych rodziców, tak też widzimy Boga. Następnie zobaczyłam, jak wygląda Dalit w Indiach, czyli ludzie, którzy wychodzą poza system tzw. Kasty. System kastowy, zakorzeniony w religii oraz oparty na podziale pracy, narzuca rodzaj zajęć, które człowiek może wykonywać oraz społecznych relacji z innymi. Dla Dalitów nie ma miejsca w podziale kastowym. Nie są uwzględniani nawet na najniższym poziomie. Są dosłownie wykluczeni. Status Dality jest związany z pracą, która jest uważana za rytualnie nieczystą, tak jak praca w rzezi, wywożenie śmieci, czyszczenie latryn oraz wyprawianie skór. Każdy kto wykonuje te zadania jest postrzegany za nieczystego, a ta nieczystość jest uważana za zaraźliwą. Zobaczyłam w jakich warunkach żyją, i ponownie dało mi to do myślenia, że nie każdy robi to co chce i musi się podporządkować by po prostu żyć.

Kolejne spotkanie pomogło mi zobaczyć jakie uczucie mi towarzyszą każdego dnia, co robią takie uczucia z moim życiem dzięki czemu staję się lepszym człowiekiem dla siebie samej. A następnie poznałam Brazylijskie Fawele czyli co się w nim znajduje, a jest to: miejsce nadziei, Fawele w Rio de Janeiro i niestety również narkomania. Ostatnie ze spotkań opierało się na talentach, które otrzymało się od Boga, gdy przychodziliśmy na świat. Nie raz tak miałam, aby zobaczyć co mnie interesuje i sprawia mi radość musiałam najpierw czegoś spróbować, bo w żaden inny sposób nie poznam, czy mam do czegoś talent, a wcześniej czy później każdy z nas pozna swój własny.

W pierwszej klasie podstawówki zaczęłam ćwiczyć sztuki walki Kung Fu, wtedy myślałam, że pójdę na jeden trening, poćwiczę troszkę i raczej to mi się znudzi, ale tak się nie stało. W tym roku mija 7 lat odkąd zaczęłam ćwiczyć i bardzo to kocham, dzięki temu wszystkiemu zbieram doświadczenie, ale również czerpie z tego radość ponieważ mam bardzo dużo znajomych dzięki temu i wszyscy razem się wspieramy czy to na zawodach, wspólnych wyjazdach czy po prostu każdego dnia. Przez te 7 lat miałam możliwość wystąpienia już na 15 zawodach międzynarodowych, krajowych, zagranicznych oraz mistrzostwach Europy. Wszystko to by się nie wydarzyło, gdyby moi rodzice nie byli przy mnie i nie wspierali mnie. Za dwa tygodnie odbywają się międzynarodowe mistrzostwa i rodzice bardzo mnie wspierają. Są bardzo dużym dla mnie wsparciem w treningach, ale jeszcze większym w całym życiu. Każdego dnia dziękuje im za to i szczególnie Bogu, który dał mi taki talent i takich wspaniałych rodziców. Wszystkie te spotkania bardzo dużo wniosły w moje dzisiejsze życie z czego jestem bardzo dumna, bo mogłam sama doświadczyć i zobaczyć to wszystko na własne oczy.

Zuzia kl. 7

Osobiście lekcję z Siostrą Bożeną mi się podobały, ponieważ była to w pewien sposób odskocznia od zwykłych lekcji. Siostra pokazywała nam drugą stronę Indii, o której mogliśmy nie wiedzieć. Życie w Indiach nie jest wcale takie ładne i kolorowe. Jeżeli urodzimy się jako Dalitami to nasze życie jest bardzo ciężkie. Wtedy tak naprawdę będziemy wykluczeni ze społeczeństwa i będziemy zależni od innych. Dlaczego tak jest? Dlaczego to Dalici są dyskryminowani? Trudne pytanie. Tak naprawdę z lekcji zrozumiałam, że pomoc jest bardzo ważna. Nie wolno nikogo dyskryminować ani lekceważyć, bo jest “inny”. Wszyscy jesteśmy ludźmi, a kolor skóry nie oznacza inność. Pomoc i szacunek należy się każdemu.

Nikola kl. 8

Lekcje online prowadzone przez siostry zakonne, pomimo że wydawało mi się, że w mojej głowie jest już mój obraz Boga, to zdałam sobie sprawę, że jednak tak nie jest. Lekcje te w szczególności nauczyły mnie takiego prawdziwego chrześcijaństwa, czyli tego, aby wybaczać tak jak Bóg wybacza. Dzięki przeprowadzonym lekcjom bardziej zauważyłam, to co jest wewnątrz mnie oraz jak mogę pomagać innym, w wiarygodny sposób dowiedzieć się jak żyją w biednych krajach. Dzięki tym lekcjom mogłam bardziej pomyśleć nad tym wszystkim i stworzyć swój obraz Boga.

Emilka kl. 8

Osobiście zajęcia z siostrą bardzo mi się podobały, ponieważ można było dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy. Między innymi dowiedzieliśmy się coś na temat Indii. Życie tam wcale nie jest takie kolorowe jak może się nam wydawać. Część społeczeństwa Indii jest poniżana i dyskryminowana. Dzieci muszą bardzo ciężko pracować w kamieniołomach i tak naprawdę przerażają mnie te tematy. Z lekcji zrozumiałam, że pomoc jest naprawdę bardzo ważna. Powinniśmy szanować każdego bez względu na to jak jest. Przez gesty, jakimi będziemy obdarzać innych możemy im pokazać, że dla Boga są tak samo ważni, kochani i równi jak inni ludzie na świecie.

Agnieszka kl. 8

Historia mojego kraju jest pokojowa. Jest dużo miłości od drugiego człowieka. Szanujemy się wzajemnie. Zawsze jest między nami więź szczerości, ufamy sobie nawzajem. Nie dążymy do żadnego konfliktu między sobą, jesteśmy jak rodzina.

Klimat słoneczny i ciągle pogodny. Zwierzęta: lama, pies, królik, koza. Rośliny: fiołek, nagietek, irys, mak. Zadbać bardziej o rozwój społeczny, gospodarczy i motoryzacyjny. Latające samochody, które będą pomocne osobom potrzebującym, roboty, które będą się nami opiekować, okazywać serdeczność i miłość, brak zadań domowych, mniej stresu, więcej swobody i odpoczynku, mniej produktów zagranicznych, więcej naszych polskich, które są dobre dla naszego zdrowia i uśmiechu na twarzy.

Kamil kl. 6